دستور git init چیست

دستور git init

دستور git init یکی از روش‌های مختلف ایجاد پروژه با کمک Git است. برای شروع پروژه شما می‌توانید از یکی از دستورهای git init یا git clone استفاده کنید. برای ایجاد یک مخزن، Git یک دایرکتوری مخفی با پسوند .git ایجاد می‌کند. تمامی عناصر و مراجع موردنیاز Git در این دایرکتوری نگهداری خواهد شد و این دایرکتوری مخفی دقیقا چیزی است که یک پوشه‌ی معمولی را از یک مخزن جدا می‌کند. در ادامه این مقاله نحوه‌ی استفاده از دستور git init و موارد مربوط به آن را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید:

ویدیو پییشنهادی : آموزش Git

دستور git init یک مخزن گیت جدید برای شما ایجاد می‌کند و یا یک پروژه‌ی ثبت نشده را به مخزن گیت تبدیل خواهد کرد. در مخزن‌های مقدماتی اکثر دستورهای گیت قابل اجرا نیستند و به همین خاطر اولین دستوری که باید در هر پروژه‌ای اجرا کنید همین دستور است.

پسوند .git

با اجرا کردن این دستور یک دایرکتوری جدید با پسوند .git ایجاد خواهد شد که تمامی متادیتاهای مربوط به Git در آن قرار می‌گیرد. این متادیتاها شامل زیردسته‌های مربوط به عناصر، مراجع و فایل‌های قالب می‌باشند. همچنین یک فایل HEAD نیز ایجاد می‌شود که به دستور commit چک شده فعلی اشاره می‌کند.

به جز دایرکتوری .git تمامی قسمت‌های دیگر پروژه‌ی شما با اجرای این دستور دست نخورده باقی می‌مانند و هیچگونه تغییری نخواهند کرد. (برخلاف SVN در گیت نیازی به ایجاد یک ساب‌دایرکتوری در تمامی پوشه‌های پروژه نیست)

به صورت پیشفرض دستور git init تنظیمات موردنیاز Git را در مسیر .git ایجاد می‌کند اما شما می‌توانید این مسیر را تغییر دهید و در جای دیگری اجرا کنید. برای این کار می‌توانید به متغیر محلی $GIT_DIR یک مسیر دیگر معرفی کنید تا فایل‌های مربوط به git init در این مسیر قرار بگیرند. همچنین می‌توانید آدرس را به آرگومان –separate-git-dir نیز تحویل دهید. استفاده از مسیر جایگزین برای دایرکتوری .git دلایل مختلفی دارد، برای مثال خیلی از افراد دوست دارند فایل‌های تنظیمات سیستم (bashrc، vimrc  و…) داخل روت پروژه باشد و فولدر .git جای دیگری نگهداری شود.

مقاله پییشنهادی : Git چیست

کاربرد دستور git init

در مقایسه با SVN، دستور git int یک روش فوق‌العاده آسان برای ایجاد پروژه‌های دارای ورژن کنترل است. برای استفاده از Git نیازی نیست یک دایرکتوری جدید ایجاد کنید، فایل‌های موردنیاز را کپی کنید و…. علاوه بر این گیت هاب به سرور یا دسترسی ادمین نیاز ندارد. تنها کاری که نیاز دارید انجام دهید این است که مسیر سیستم خود را با استفاده از دستور cd به دایرکتوری پروژه تغییر دهید و دستور git init را اجرا کنید. بدین ترتیب یک مخزن گیت هاب قابل استفاده خواهید داشت:

git init

تبدیل دایرکتوری‌های موجود به مخزن گیت هم خیلی ساده است. دستور زیر یک دایرکتوری .git را به دایرکتوری فعلی اضافه خواهد کرد و ثبت نسخه‌های مختلف نرم‌افزار را برای شما ممکن خواهد کرد.

git init <directory>

همچنین می‌توانید با کمک این دستور یک مخزن خالی گیت هاب هم داخل دایرکتوری موردنظر خودتان ایجاد کنید. اجرای دستور git init یک مخزن خالی ایجاد خواهد کرد که حاوی هیچ چیزی به جز ساب‌دایرکتوری .git نیست.

در صورتی که دستور git init را در مسیر یک پروژه اجرا کنید و پروژه شما از قبل دارای ساب‌دایرکتوری .git باشد، اتفاقی نمی‌افتد و تنظیمات .git قبلی تغییری نخواهند کرد.

مقایسه دستور git init و git clone

اشتباه گرفتن دستورات git init و git clone خیلی آسان است. به صورت کلی هر دو دستور می‌توانند برای ایجاد مخزن گیت هاب جدید مورد استفاده قرار بگیرند اما git clone به git init وابسته است. از git clone برای کپی کردن مخازن قبلی استفاده می‌شود. از لحاظ داخلی هم git clone ابتدا دستور git init را اجرا می‌کند تا یک مخزن جدید ایجاد شود و سپس داده‌ها را از مخزن قبلی به مخزن جدید کپی می‌کند و فایل‌های مربوطه را بررسی خواهد کرد.

مخازن Bare

git init --bare <directory>

دستور بالا یک مخزن گیت خالی ایجاد می‌کند و سپس دایرکتوری کاری آن (Working Directory) را حذف می‌کند. مخازنی که به اشتراک گذاشته می‌شوند باید همیشه دارای فلگ –bare باشند. به صورت معمول هم تمامی مخازن با فلگ –bare مقداردهی اولیه می‌شود و با .git هم پایان خواهند یافت. برای مثال نسخه‌ی Bare یک پروژه با اسم my-project باید در یک دایرکتوری با اسم my-project.git نگه‌داری شود.

پرچم –bare یک مخزن ایجاد می‌کند که دارای دایرکتوری کاری نیست و به همین خاطر ادیت فایل‌های مختلف و انجام تغییرات داخل این مخزن غیرممکن است. البته با استفاده از دستورات git push و git pull می‌توانید در این دایرکتوری تغییرات مورد نظر خود را اعمال کنید اما نمی‌توانید به صورت مستقیم آن را تغییر دهید. مخازن مرکزی باید همیشه به شکل bare ایجاد شوند زیرا در غیر این صورت ممکن است به صورت ناخواسته قسمت‌های مختلف پروژه را تغییر دهید.

مقاله پییشنهادی : github چیست؟

مخازن Bare را باید به عنوان یک فضای نگهداری در نظر بگیرید تا یک فضای توسعه و گسترش نرم افزار. این بدین معنی است که تقریبا در تمامی جریان‌های کاری گیت هاب، مخزن مرکزی از نوع Bare است و مخزن‌های توسعه محلی غیرBare (Non-Bare) هستند.

متداول‌ترین کاربرد دستور git init –bare  ایجاد یک مخزن مرکزی روی سرور راه دور است:

ssh <user>@<host> cd path/above/repo git init --bare my-project.git

در دستور بالا ابتدا با استفاده از SSH وارد سروری شده‌ایم که حاوی مخزن مرکزی است و سپس با دستور cd به مسیری که می‌خواهید پروژه داخل آن نگهداری شود رفته‌ایم و در نهایت از فلگ –bare برای ایجاد مخزن نگهداری مرکزی استفاده کرده‌ایم. پس از اجرای این دستور توسعه دهنده‌های تیم می‌توانند با استفاده از دستور Clone این پروژه را به صورت محلی دریافت کنند و آن را تغییر دهند.

قالب‌های git init

git init <directory> --template=<template_directory>

این دستور یک مخزن گیت هاب ایجاد می‌کند و فایل‌ها را از <template_directory>  به داخل مخزن موردنظر کپی می‌کند.

قالب‌ها به شما این اجازه را می‌دهند تا یک مخزن جدید را که دارای ساب دایرکتوری .git است مقداردهی کنید. شما می‌توانید یک قالب را به شکلی تعریف کنید که دارای دایرکتوری و فایل‌های پیشفرض باشد و با اجرای دستور بالا تمامی این فایل‌ها داخل یک مخزن جدید کپی شود. قالب پیشفرض گیت هاب معمولا داخل دایرکتوری /usr/share/git-core/templates قرار دارد اما ممکن است بسته به سیستم شما در مسیر دیگری نگهداری شود.

تنظیمات و پیکربندی

تمامی تنظیمات git init دارای آرگومان <Directory> هستند. در صورتی که یک دایرکتوری خاص را برای این دستور تعریف کنید، تمامی دستورات داخل آن اجرا خواهد شد و در صورتی که این دایرکتوری وجود نداشته باشد هم ساخته می‌شود. البته به جز تنظیمات و مقادیری که مورد بررسی قرار گرفتند، git init چندین دستور دیگر هم دارد که در ادامه تمامی این موارد را بررسی خواهیم کرد:

مقاله پییشنهادی : نصب Git روی اوبونتو

• -Q و –QUIET فقط پیام‌ها، اخطارها و هشدارهای critical level چاپ می‌شوند و خروجی‌های دیگر بی صدا خواهند شد.
• –bare : یک مخزن Bare جدید ایجاد خواهد شد
• –TEMPLATE : این گزینه تعیین کننده‌ی این خواهد بود که کدام قالب مورد استفاده قرار خواهد گرفت
• –SEPARATE-GIT-DIR=  : این دستور یک فایل متنی می‌سازد که حاوی مسیر <git dir> است. این فایل تقریبا مثل یک لینک به پوشه‌ی .git عمل می‌کند و برای مواقعی کاربرد دارد که می‌خواهید پوشه .git را در مسیر دیگری ذخیره کنید.
  دیگر کاربردهای این دستور به شرح زیر هستند:

• به منظور نگهداری دات‌فایل‌های پیکربندی سیستم (مثل vimrc،.bashrc. و دیگر موارد) در پوشه خانگی، در حالی که پوشه .git جای دیگری ذخیره شده است.
• هنگامی که حجم سایز مخزن گیت روی هارد بسیار زیاد شده است و کاربر دارد آن را به یک هارد درایو دیگر منتقل کند
• هنگامی که کاربر قصد دارد یک پروژه گیت را در یک پوشه که به طور عمومی در دسترس است، مانند www:root، قرار دهد.

شما می‌توانید دستور git init –separate-git-dir  را روی یکی از مخازن فعلی فراخوانی کنید تا دایرکتوری .git آن به مسیری که داخل <git dir> معرفی کرده‌اید تغییر یابد.