آموزش کامل زمان‌ها در زبان آلمانی

در زبان‌های مختلف برای صرف فعل‌ها در زمان‌های متفاوت ساختارهای گوناگونی وجود دارد و زبان آلمانی نیز از این قاعده مستثنی نیست. یادگیری زبان‌های مختلف مزیت‌های بسیار زیادی دارد. قاعدتا برای شناخت زبان‌های مختلف و استفاده از آن‌ها باید ساختار دستوری آن‌ها را خوب یاد بگیریم. یکی از پرکاربردترین قواعد و دستورها مربوط به صرف افعال در زمان‌های مختلف است. در ادامه به بررسی زمان‌ها در زبان آلمانی، فرمول و ساختارشان و همچنین موارد استفاده از آن‌‌ها، خواهیم پرداخت.

زبان آلمانی دارای ۶ زمان است:‌ حال ساده (Präsens)، حال کامل (Perfekt)، گذشته‌ی ساده (Präteritum)، گذشته‌ی کامل (Plusquamperfekt)، آینده (Futur)، آینده کامل (Futur Perfekt)

 

 

حال ساده (Präsens)

زمان حال پرکاربردترین زمان، در زبان آلمانی است که برای گفتگو پیرامون زمان حال و آینده استفاده می‌شود. همانطور که در فارسی هم این کاربرد رایج است، در زبان آلمانی گاهی برای صحبت از آینده، از جملات حال استفاده می‌کنیم. علاوه بر موارد ذکر شده، این زمان کاربردهای متفاوتی دارد؛ از جمله:

۱.تعریف یا توصیف یک اتفاق یا شرایط در زمان حال:

Ich verstehe was du sagst.

من صحبت شما را می‌فهمم.

۲.توصیف یا شرح یک حقیقت یا حالتی که همیشه وجود دارد:

Die Siedetemperatur von Wasser beträgt 100 Grad Celsius.

دمای جوش آب ۱۰۰ درجه سلسیوس است.

۳.شرح و توصیف اتفاقاتی که در آینده نزدیک اتفاق می‌افتند.

Ich gehe morgen dorthin.

۴.شرح و تعریف اتفاقاتی که در زمان گذشته شروع شده‌اند اما هنوز ادامه دارند:

Er ist seit letztem Jahr hier.

 

ساختار گرامری زمان حال ساده در زبان آلمانی به این شکل است که در این زمان نیازی به فعل کمکی نیست و افعال در این زمان در شکل اصلی خود  یعنی شکل مصدری استفاده می‌شوند. برای صرف فعل در این زمان، باید پسوند مصدری افعال(en-( را از انتهای آن‌ها حذف کنیم سپس با توجه به فاعل جلمه، به افعال پسوند مناسب بدهیم.

 

مقاله پییشنهادی : صفت در زبان آلمانی

 

حال کامل (Perfekt)

یکی دیگر از پرکاربردترین زمان‌ها در زبان آلمانی، زمان حال کامل یا پرفکت است. این زمان برخلاف برداشتی که از نامش می‌شود، برای بیان گذشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع این زمان مربوط به اعمالی است که در گذشته اتفاق افتاده‌اند و اثر آن‌ها در زمان حال نیز وجود دارد. این زمان کاربردهای فراوانی دارد که در ادامه با تعدادی از آن‌ها آشنا می‌شویم.

 

۱.بیان یک عمل و اتفاقی که در گذشته اتفاق افتاده و اثر آن همچنان پابرجاست.

Michelle hat gestern die Küche geputzt.

میشل دیروز آشپزخانه را تمیز کرد.(و آشپزخانه همچنان تمیز است.)

 

۲٫زمان حال کامل برای بیان عملی که در آینده که تا یک زمانی معین خواهند شد نیز کاربرد دارد.

 

Ich werde diesen Artikel bis morgen fertigstellen.

من تا فردا این مطلب را کامل می‌کنم. (تاکید بر اینکه تا فردا این مطلب کامل شده خواهد بود.)

 

برای ساخت جملات در زمان حال کامل، از افعال کمکی sein یا haben و شکل سوم فعل اصلی استفاده می‌شود. در ساخت جملاتی که در آنها افعالی که معمولا به حرکت ربط دارند، وجود دارد، از فعل کمکی sein استفاده می‌شود. لازم به ذکر است که تعداد این افعال کم است. در باقی موارد که شامل اکثر فعل‌ها در زبان آلمانی هستند، از فعل کمکی haben استفاده می‌کنیم. همانطور که گفته شد برای ساخت جملات در زمان حال کامل، علاوه بر افعال کمکی به شکل سوم فعل نیز نیاز داریم. برای ساخت شکل سوم هر فعل، در زبان آلمانی یک قاعده‌ی عمومی و کلی وجود دارد. برای ساخت شکل سوم فعل ابتدا باید نشانه‌ی مصدر فعل (en-) را حذف می‌کنیم و سپس به آن پیشوند ge و پسوند t اضافه می‌کنیم. در زمان حال کامل به این علت که از افعال کمکی استفاده می‌کنیم، ساختار جمله کمی متفاوت می‌شود. در این ساختار، فعل کمکی در جایگاه دوم(جایگاه فعل اصلی) قرار می‌گیرد و شکل سوم فعل اصلی به انتهای جمله منتقل می‌شود.

 

گذشته‌ی ساده (Präteritum)

کاربرد این زمان در زبان آلمانی، برای بیان یک اتفاق و رویداد در گذشته است. این زمان در آلمانی، اغلب در نوشته‌ها و متون به کار می‌رود و در گفت‌و‌گوهای روزمره به جای آن از زمان حال کامل استفاده می‌کنند. این زمان نیز کاربردهای متفاوتی دارد:

۱.تعریف و توصیف اتفاقات و عمل‌هایی که در گذشته اتفاق افتاده و تکمیل شده‌است.

Sie aßen zu Abend und gingen dann nach Hause.

آنها شام خوردند و سپس به خانه رفتند.

۲.تعاریف یا شرایط و حقایقی که در گذشته وجود داشته‌اند: Ich war traurig.

من غمگین بودم.

۳.توصیف عادات یا اعمال تکراری در گذشته:

Wir gingen jeden Dienstag zu Opas Haus.

ما هر سه شنبه به خانه‌ی پدربزرگ می‌رفتیم.

 

در زبان آلمانی، برای ساخت جملات در زمان گذشته‌ی ساده، از فعل‌های کمکی استفاده نمی‌کنیم اما فعل اصلی جمله را به ، حالت گذشته‌اش تبدیل می‌کنیم. برای صرف فعل و تبدیل آن به زمان گذشته، باید پسوند مصدر فعل(en) حذف و با توجه به فاعل جمله، از پسوند مناسب استفاده کنیم.

 

مقاله پییشنهادی : بهترین اپلیکیشن آموزش زبان آلمانی

گذشته‌ی کامل (Plusquamperfekt)

از زمان گذشته‌ی کامل برای توصیف ترتیب اتفاقات یا اعمال استفاده می‌شود. عموما از این زمان برای شرح عمل و اتفاقی که در گذشته و پیش از عملی دیگر انجام شده‌است، استفاده می‌کنیم.

 

Sie hatte sehr lange geübt , bevor sie das Stück so perfekt spielen konnte .
او مدت زیادی تمرین کرد، پیش از آنکه بتواند قطعه را به آن خوبی بنوازد.

 

ساختار گرامری زمان گذشته کامل در آلمانی، شبیه به حال کامل است. اما در ساختار این زمان، از حالت گذشته‌ی افعال کمکی haben و sein استفاده می‌کنیم. در این ساختار نیز، فقط فعل کمکی صرف و شکل سوم فعل به انتهای جمله منتقل می‌شود.

 

آینده (Futur)

از دیگر زمان‌های پرکاربرد در زبان المانی، آینده است. زمان آینده در آلمانی برای بیان شرح موضوع یا عملی فرضی یا شرح قصدی که برای آینده داریم، استفاده می‌شود. در ادامه به ذکر برخی کاربردهای این زمان خواهیم پرداخت:

۱.فرض، گمان یا پیش‌بینی آینده

Es wird wahrscheinlich morgen regnen.

احتمالا فردا باران خواهد آمد.

 

۲.شرح یک تصمیم یا قصدی که مربوط به آینده است:

Wir sehen uns morgen um 9 Uhr.

پسفردا ساعت ۹ تو را خواهم دید.

 

همانطور که در جملات نمونه دیدید، برای ساخت جملات در زمان آینده، باید از شکل صرف شده‌ی فعل کمکی werden، همراه با مصدر فعل اصلی استفاده کرد. در این ساختار فعل کمکی به صورت صرف شده در جایگاه دوم و مصدر فعل اصلی به انتهای جمله منتقل می‌شود. Werden جز افعال سخت و بی قاعده در زبان آلمانی است که صرف کردنش نیاز به دقت به جدول پایین دارد:

 

صرف werden	فاعل جمله
ich werde	اول شخص مفرد
du wirst	دوم شخص مفرد
er wird	سوم شخص مفرد
wir werden	اول شخص جمع
ihr werdet	دوم شخص جمع
sie werden	سوم شخص جمع
Sie werden	دوم شخص محترمانه

 

آینده کامل (Futur Perfekt)

از این زمان، برای شرح فرض و گمان‌ها در آینده استفاده می‌شود. بنابر تعریف، زمان آینده کامل وقتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که بخواهیم در مورد یک فرض صحبت کنیم. مثلا بگوییم که در زمانی در آینده که در مورد آن در حال صحبت هستیم، یا بعد از آن، اتفاقی افتاده یا کاری تمام شده است. این زمان نیز کاربردهای متفاوتی دارد که مهم‌ترین‌ آن‌ها عبارتند از:

۱.اشاره به اینکه یک عمل یا اتفاق در یک زمان دقیق در آینده تمام می‌شود:

Ich werde vor Ende des Jahres mein eigenes Unternehmen gründen.

پیش از اتمام سال، کسب و کار خود را راه خواهم انداخت.

۲.تعریف فرض یا گمان در آینده:

Er wird wahrscheinlich zurück sein.

او احتمالا برخواهد گشت.

 

مانند ساختار گرامری زمان آینده، برای ساخت جملات در آینده‌ی کامل نیز از فعل کمکی werden استفاده می‌کنیم. در این ساختار فعل اصلی به شکل سوم، در انتهای جمله و پس از آن یکی از فعل‌های کمکی sein یا haben می‌آید. استفاده از این فعل‌ها بستگی به فعل اصلی جمله دارد.

 

مقاله پییشنهادی : بهترین کتاب دیکشنری آلمانی به فارسی

 

سخن آخر

طبق این مطلب دیدیم که زمان‌ها در زبان آلمانی کاربردهای متفاوتی دارند. برای اینکه بتوانیم حرفه‌ای‌تر و صحیح‌تر به این زبان سخن بگوییم باید این کاربردها را فراگرفته و به درستی به کار ببریم.