حالت‌های زمان در زبان انگلیسی
مانند بقیه‌ی زبان‌ها، زمان ها در زبان انگلیسی از سه حالت گذشته، حال و آینده تشکیل شده‌اند. چیزی که باعث سردرگمی و کمی پیچیدگی در شناخت زمان در افعال این زبان می‌شود وجود Aspect (حالت یا منظر) است. در این زبان ۴ حالت برای افعال داریم:
● Simple (ساده)
● Continuous (استمراری)
● Perfect (کامل)
● Perfect Continuous (کاملِ استمراری)
12 حالت اصلی زمان ها در زبان انگلیسی
در صورت ترکیب کردن ۳ زمان با ۴ حالت ذکر شده به دوازده حالت اصلی فعل در بیان زبان انگلیسی می‌رسیم که در ادامه‌ی متن به ترتیب توضیح خواهیم داد:
نکته: برخی اوقات به جای Continuous از کلمه‌ی Progressive نیز استفاده می‌شود که همان معنی را دارد. (مثلاً: Past continuous = Past progressive)
حال ساده (Present Simple):
ابتدایی‌ترین فعل برای یاد گرفتن به صورت زمان حال ساده در انگلیسی است. این فعل، فعلی است که هیچ حرف و یا کلمه‌ی اضافه‌ای به آن نمی‌چسبد. (مثال: go – see – run – find)
گذشته‌ی ساده (Past Simple):
برای بیان فعل گذشته‌ی ساده کافی است فعل حال ساده را برداریم و بر اساس نوع آن فعل حالت گذشته‌اش را بیان کنیم:
● فعل بی قاعده: حالتی حفظی است و الگویی برای نوشتن ندارد.
Go → Went / Run → Ran / Find → Found
● فعل با قاعده: با اضافه کردن ed– به فعل حال ساده آن را می‌سازیم.
Want → Wanted / Pour → Poured / Walk → Walked
آینده‌ی ساده (Future Simple):
ساخت آینده‌ی ساده نسبت به گذشته‌ی ساده آسان‌تر است، کافیست قبل از فعل حال ساده Will و یا Going to بیاوریم.
.I walk. → I will walk
.I see. → I’m going to see
حال استمراری (Present Continuous):
دومین Aspect که با زمان ها در زبان انگلیسی ترکیب می‌شود، حالت استمراری است. به طور کلی افعال استمراری عملی را نشان می‌دهند که به اتمام نرسیده و ادامه‌دار است. مثلاً حال استمراری در زبان فارسی با پیشوند « می » نشان داده می‌شود:
- من می‌روم. (قبلاً راه افتاده‌ام، در حال رفتن هستم و در نهایت خواهم رسید.)
- من می‌خوانم. (قبلاً عمل خواندن را شروع کردم، در حال خواندن هستم، هنوز خواندنم تمام نشده است.)
در زبان انگلیسی به جای یک پیشوند، یک پسوند داریم که به فعل می‌چسبد. این پسوند ing– است که با آن gerund (جِرِند) نیز می‌گویند. (مثال: running – walking – talking – shaking)
گذشته‌ی استمراری (Past Continuous):
برای این که یک فعل استمراری را در گذشته نشان دهیم کافی است با اضافه کردن پیشوند مناسب به فعل حال استمراری را به گذشته استمراری تبدیل کنیم. (مثل: was و were)
.We are watching. → We were watching
.I am talking. → I was talking
در این حالت فعل یک عمل بوده که در گذشته به اتمام رسیده ولی در لحظه‌ی بیان شده هنوز تمام نشده بوده است، مثلاً:
I was eating at 7. (در ساعت هفت در حال خوردن بودم، ولی هنوز خوردنم تمام نشده بود)
آینده‌ی استمراری (Future Continuous):
نسخه‌ی آینده‌ی این فعل نیز تفاوت زیادی با گذشته‌ی آن ندارد، کافی است با اضافه کردن همان پیشوندهایی که در آینده‌ی ساده استفاده کردیم آن‌ها را به جلو بکشیم. (Will و Going to)
.I am reading. → I will be reading
.She is working. → She is going to be working
در این حالت این عمل‌ها هنوز شروع نشده‌اند ولی می‌دانیم که شروع خواهند شد و از اتمام آن‌ها خبری نداریم.
حال کامل (Present Perfect):
فعل‌های کامل همیشه از طریق ترکیب فعل کمکی Have (در زمان مربوطه) با اسم مفعول (Past Participle) به دست می‌آیند. درک این نوع فعل‌ها از طریق مثال بسیار راحت‌تر است:
.I have finished my homework
.Sarah has lost the keys
همانطور که در مثال‌های می‌بینید افعال کمکی Have و Has که مربوط به زمان حال هستند با اضافه شدن به اسم مفعول‌های finished (با قاعده) و lost (بی قاعده) فعل‌های حال کامل را به وجود آورده‌اند.
گذشته‌ی کامل (Past Perfect):
فعل گذشته‌ی کامل نیز همانند معادلش در زمان حال از طریق ترکیب فعل کمکی Have در زمان گذشته (Had) با اسم مفعول (Past Participle) ساخته می‌شود. مثلاً:
.He had seen the movie
.My friend hadn’t repaired the bicycle
در مثال‌های بالا یک بار ترکیب فعل کمکی had با فعل کمکی بی قاعده‌ی seen و یک بار با فعل با قاعده‌ی repaired را می‌بینید. (لازم به ذکر است که hadn’t معکوس had است که معنای منفی دارد.)
آینده‌ی کامل (Future Perfect):
برای فعل آینده‌ی کامل کافی است فعل کمکی Will have را با اسم مفعول بیاوریم.
.I will have finished everything
.Tim will have found that book by next week
مشاهده می‌کنیم که در مثال اول finished اسم مفعول با قاعده است که با ed– ساخته شده، و found اسم مفعول بی‌قاعده‌ی find است.
حال کاملِ استمراری (Present Perfect Continuous):
همانطور که از اسم این نوع فعل‌ها پیداست، فعل‌های کاملِ استمراری ترکیبی از فعل‌های کامل و فعل‌های استمراری هستند که از قواعد هر دو پیروی می‌کنند. معمولاً شکل کلی آن‌ها به شکل Have + Been + Gerund است. نگاهی به شکل این افعال به نسبت زمان ها در زبان انگلیسی می‌اندازیم:
برای تغییر دادن این شکل کلی برای حال کاملِ استمراری در زبان انگلیسی کافی است حالت فعل کمکی Have را به شکل حال آن یعنی Has و یا Have بنویسیم:
.I have been walking through the forest
!Mina has been watching TV all day
!We have been waiting for so long
همانطور که می‌بینیم برای فعل حال کاملِ استمراری کافی است Has یا Have را پیش از ترکیب Been -ing بیاوریم.
مقاله پییشنهادی : ۸ روش کاربردی برای یادگیری گرامر انگلیسی
گذشته‌ی کاملِ استمراری (Past Perfect Continuous):
برای افعال گذشته‌ی کاملِ استمراری در زبان انگلیسی کافی است با استفاده از فعل کمکی Had همان قاعده‌ی قبلی را دنبال کنیم:
.Sina had been sleeping yesterday
.She had been searching for the correct book until she found it
در مثال دوم متوجه معنای این نوع فعل‌ها (کاملِ استمراری) می‌شویم، چون دو نقطه‌ی با فاصله در زمان را به هم وصل می‌کنند.
● مثال اول: سینا خوابیده بود تا… (در اینجا اتفاق دوم در طول زمان ذکر نشده و محذوف است.)
● مثال دوم: او دنبال کتاب صحیح می‌گشت تا پیدایش کرد.
آینده‌ی کامل استمراری (Future Perfect Continuous):
آخرین نوع افعال در توضیح زمان ها در زبان انگلیسی آینده‌ی کاملِ استمراری است که برای آن همان قاعده‌ی Have + Been + Gerund را با فعل کمکی زمان آینده‌ی Will have برای فعل مورد نظر می‌نویسیم:
.I will have been driving through the fog
.They will have been reading for 18 hours by next week
