ترکی یک زبان بسیار دوست داشتنی و جذاب است. بسیاری از دستور زبان ترکی استانبولی با افزودن پسوندهای مختلف به اسم‌ها و افعال بیان می‌شود. در مقایسه با بسیاری از زبان‌های اروپایی، ترکی بسیار منظم است. به عنوان مثال عبارت evlerden “” به معنی «از خانه‌ها» است که از ترکیب ev””: «خانه»، “ler”: پسوند جمع «ها» و”den” به معنای «از» تشکیل شده است.
یک کلمه می‌تواند دارای پسوندهای زیادی باشد و همچنین می‌توان از آن‌ها برای ایجاد کلمات جدید استفاده کرد، مانند ایجاد یک فعل از یک اسم، یا یک اسم از ریشه فعل. استفاده زیاد از پسوندها می‌تواند باعث ایجاد کلمات طولانی شود. در این مقاله از مکتب خونه، قصد داریم مروری بر دستور زبان ترکی، ساختار کلی آن و برخی از جنبه‌هایی که باید به آن توجه ویژه داشته باشید، بپردازیم و به شما بگوییم که اسامی در زبان ترکی استانبولی چگونه هستند. پس با ما همراه باشید.
اسامی در زبان ترکی
در زبان ترکی هیچ جنس متفاوتی از اسم‌ها وجود ندارد. بنابراین، یادگیرندگان مجبور نیستند اسامی مذکر یا مؤنث را به خاطر بسپارند. گرامر زبان ترکی بسیار منظم است.
حرف نامعین و اسم‌ها در زبان ترکی
کلمه بئر “Bir” به عنوان one یا a/an در انگلیسی است. می‌توان آن را به عنوان یک حرف نامعین (a/an) که قبل از اسم قرار می‌گیرد و به عنوان عدد اصلی در زبان ترکی استفاده کرد. یک حرف نامشخص ممکن است قبل از یک اسم مفرد استفاده شود مگر اینکه یک حرف معین درست مانند یک جمله دستوری انگلیسی استفاده شود. (البته این یک قاعده ضروری نیست).
اگرچه برای درست کردن جملات دستوری باید نحوه استفاده از حرف نامعین «بئر» را یاد بگیرید، اما ممکن است ضرورت و کاربرد حرف نامعین در زندگی روزمره و گفتگوها متفاوت باشد. حال لطفاً به مثال‌های جدول زیر نگاهی بیندازید.
|
Meaning |
Turkish |
|
A house (یک خانه) |
Bir ev |
|
A question (یک سؤال) |
Bir soru |
|
A car (یک ماشین) |
Bir araba |
|
A room (یک اتاق) |
Bir oda |
|
A day (یک روز) |
Bir gün |
| An apple (یک سیب) |
Bir elma |
ضمایر اشاره مفرد Bu, Şu, O” “ (این، آن، آن) به جای اسم در زبان ترکی
این نوع ضمایر نشان دهنده یا مخفف یک شخص، مکان یا چیزی هستند که باید به آن اشاره کرد. آن‌ها ممکن است به عنوان فاعل، مفعول یا مفعول حرف اضافه عمل کنند. هنگام اشاره به مکان‌ها، افراد یا عبارات به طور گسترده این نوع ضمایر استفاده می‌شوند.
“Bu” (به معنای این) معمولاً برای اشاره به چیزهایی که نزدیک شما هستند استفاده می‌شود. «Bu» را می‌توان برای مواردی که در یک مکالمه یا متن به آن اشاره شده است نیز استفاده کرد.
“Şu” (به معنای آن) برای اشاره به چیزهایی در فاصله قابل توجه استفاده می‌شود. از Şu می‌توان برای هدایت شنونده به چیزی که قبلاً در طول مکالمه ذکر نشده است، استفاده کرد. اما بعد از اینکه شنونده متوجه موضوع مورد اشاره شد، دیگر باید از ضمیر «Bu» استفاده کرد.
البته توجه داشته باشید که باید حتماً در استفاده از ضمیر “Şu” دقت کنید، زیرا گاهی اوقات “Şu” ممکن است در زندگی روزمره معنایی تحقیر آمیز داشته باشد. بنابراین، هنگام قرار دادن آن در جمله باید مراقب باشید. اما ضمیر “Şunlar” را می‌توان برای چیزها در هر موقعیتی به کار برد.
«O» (به معنای آن) برای اشاره به چیزهای دور استفاده می‌شود. این ضمیر همچنین به عنوان ضمیر شخصی برای گفتن او، در ترکی استفاده می‌شود. درک تفاوت بین “şu” و “O” برای مردم خارجی دشوار است. پیشنهاد ما استفاده از “O” است. چرا که بومی زبانان به ندرت از “şu” استفاده می‌کنند. “O” می‌تواند در هر موقعیتی جایگزین “şu” شود، اما عکس آن را امتحان نکنید زیرا “şu” همیشه نمی‌تواند جایگزین “O” شود.
اسم‌ها در زبان ترکی چگونه‌اند؟
اسم‌های ترکی جنسیت دستوری ندارند، اما دارای شش حالت دستوری هستند که عبارتند از:
|
جمع |
مفرد |
نقش در جمله |
حالت |
|
Ler- |
– |
فاعل |
اسمی |
|
Leri- |
-(y)i | مفعول مستقیم |
مفعولی |
|
Lerin- |
-(n)in | مضاف الیه |
ملکی |
|
Lere- |
-(y)e | مفعول غیرمستقیم |
مفعولی |
|
Lerde- |
-de | قید مکان |
مکانی |
| Lerden- | -den | متمم |
مفعول به |
حالت اسمی در زبان ترکی
اگر اسم در جمله به عنوان نقش فاعل ظاهر شود، اسم مورد نظر در حالت اسمی بکار می‌رود. به مثال‌های زیر توجه کنید.
Öğretmen onları gördü .(معلم آن‌ها را دید)
Kedi uyuyor. (گربه خوابیده است)
در خطاب کردن نیز اسامی حالت اسمی پیدا می‌کنند. مثلاً:
Günaydın, anne! (صبح بخیر، مامان!)
از آنجایی که در زبان ترکی حرف تعریف معین و نامعین نداریم، یکی از حالت‌های تشخیص اسم معین از نامعین، نقش مفعول مستقیم می‌باشد. اگر اسمی در جمله به حالت اسمی ظاهر شود، نامعین و اگر به حالت مفعولی مستقیم بیاید، معین در نظر گرفته می‌شود. به مثال‌های زیر توجه کنید.
Kerem kitap aldı. (کَرَم کتاب (نکره) خرید)
Kerem kitabı aldı. (کَرَم آن کتاب (معرفه) را خرید)
حالت مفعولی مستقیم در زبان ترکی
i- پسوند حالت مفعولی مستقیم به شمار می‌رود. اسم‌ها در جایگاه مفعول مستقیم این پسوند را می‌گیرند. معرفه کردن اسامی در زبان ترکی از مهم‌ترین کاربردهای این حالت می‌باشد. به مثال‌های زیر توجه کنید:
Seni seviyorum. (دوستت دارم)
Kerem kitabı aldı. (کَرُم کتاب را خرید)
زبان ترکی سه ضمیر اشاره دارداگر در جمله‌ای، یکی از این ضمایر: Bu (این)، Şu (آن) و O (آن)، مفعول بودند، باید در حالت مفعولی به کار بروند. مثلاً:
Bunu aldım. (Bu + (n)u) = (آن را خریدم)
سخن پایانی
در این مقاله شما را با اسامی در زبان ترکی تا حدودی آشنا کردیم. برای تسلط واقعی بر گرامر زبان ترکی، شما باید هر یک از بخش‌های گفتار را با جزئیات بسیار بیشتری مطالعه کنید و توجه ویژه‌ای به پسوندهای مختلف داشته باشید. بسیاری از اشکال دستوری توسط همین موارد بیان می‌شوند و دانستن آن‌ها مهم است. توصیه ما به شما این است که با شرکت در کلاس آنلاین زبان ترکی استانبولی در مکتب خونه، به راحتی زبان ترکی استانبولی را مسلط شوید و از آن لذت ببرید.
