اسم‌ها در زبان انگلیسی
اسم در انگلیسی یکی از اجزای اصلی گفتار است که در اشکال و اندازه مختلف وجود دارند. از اصلی‌ترین آنها می‌توان به اسم عام و خاص در انگلیسی اشاره کرد.
اگر چه اسامی در هر نقطه از یادداشت ما ظاهر می‌شوند اما یکی از مسائل اصلی که هر زبان‌آموز با آن مواجه خواهد شد تشخیص اسم زبان انگلیسی است. در این یادداشت علاوه بر بررسی انواع اسم و نحوه استفاده از آنها به بررسی تفاوت اسم و فعل در انگلیسی پرداخته شده است.
برای درک و آشنایی با این صفات در این یادداشت به بررسی و نحوه کاربرد آنها و اشتباه‌های رایج هنگام استفاده از آنها پرداخته شده است.
تعریف اسم در انگلیسی
اسم در انگلیسی واژه‌ای است که چیزی را مانند شخص، مکان، اشیا یا ایده را نامگذاری می‌کند. برای مثال در جمله زیر «Milad» به یک شخص و «Ball» و «Bat» به دو شی مختلف اشاره می‌کنند. جایگاه اسم در زبان انگلیسی می‌تواند متفاوت باشد. در حقیقت آنها می‌توانند در نقش فاعل، مفعول، مکمل فاعلی، مکمل مفعولی یا صفت ظاهر شوند.
Milad hit the ball with the bat.
یک عبارت یا سایر اجزا گفتار مانند فعل نیز می‌توانند مانند یک اسم عمل کنند. برای مثال به جمله زیر توجه کنید:
Jogging is a fun exercise.
در این جمله فعل «Jog» مانند یک اسم عمل می‌کند و در نقش فاعل ظاهر شده است.
مقاله پییشنهادی : آموزش کامل ضمایر انگلیسی
اسم عام در انگلیسی
اسم عام در انگلیسی یک اسم کلی است که به طور کلی دسته وسیعی از افراد، مکان‌ها یا اشیا را در بر می‌گیرد. برای نوشتن این اسامی به دلیل عمومی بودن آنها از حرف بزرگ استفاده نمی‌کنیم و این یکی از تفاوت‌های اسم عام و خاص در انگلیسی است. لازم به ذکر است اگر اسم عام در ابتدا جمله باشد باید با حرف بزرگ نوشته شود.
برای مثال می‌توان به اسامی مانند «house»، «cat»، «girl»، «foot» و «Country» اشاره کرد. بعضی از اسامی در انگلیسی می‌توانند بسته به زمینه مورد استفاده عام یا خاص باشند. برای مثال «canyon» یک اسم عام در انگلیسی است در حالی که «Grand Canyon» یک اسم خاص است زیرا نام یک مکان مشخص است.
برای درک بهتر نحوه استفاده از اسم عام به جملات زیر دقت بکنید. برای مثال در جمله آخر واژه «girl» به یک دختر مشخص اشاره نمی‌کند که ما هویت آن را بشناسیم. به همین شکل واژه «river» یک اسم عام است که در مورد رودخانه مشخصی صحبت نمی‌کند.
The man is on the phone.
This movie is scary.
My cat likes to sleep on the rug.
The market has plenty of watermelons, limes, oranges and pears.
The girl crossed the river.
اسم خاص در انگلیسی
از انواع اسم در انگلیسی می‌توان به اسم خاص اشاره کرد که به تشخیص فرد، مکان یا شی خاصی کمک می‌کند. این کلمات را باید با حرف بزرگ نوشت. از برخی از نمونه‌های آن می‌توان به اسم برندهای تجاری مانند «Starbucks»، شخص مانند «Sara» یا کشور مانند «Spain» اشاره کرد.
مقاله پییشنهادی : بررسی صفات ملکی در زبان انگلیسی
یکی از راه‌های تبدیل اسم عام به اسم خاص در انگلیسی شخصیت‌بخشی به آن است. شخصیت‌بخشی در حقیقت اعطا خاصیت‌های انسان به اشیای بی‌جان یا ایده‌ها است. برای درک بهتر این مساله به مثال زیر دقت بکنید که در آن نویسنده به گونه‌ای در مورد «Death» صحبت کرده است که گویی این مفهوم یک شخص است.
Because I could not stop for Death. He kindly stopped for me.
اسم خاص نسبت به اسم عام شرح و توصیف بهتری را منتقل می‌کند. برای مثال می‌توان به اسم خاص «August» و اسم عام «Month» اشاره کرد. هنگام استفاده از «Month» خواننده یا شنونده با یک مفهوم کلی طرف است در حالی که با استفاده از اسم خاص «August» وی می‌داند که گوینده یا نویسنده در مورد کدام ماه صحبت می‌کند.
اسامی مفرد و جمع
اسم در انگلیسی می‌تواند به شکل مفرد یا جمع در جمله استفاده شود. مفرد به این معنی است که این اسم تنها به یک شخص، مکان یا شی اشاره می‌کند. برای مثال به اسامی زیر دقت بکنید:
house, cat, girl, foot, country
با این حال اسم جمع به بیش از یک چیز اشاره می‌کند. اغلب اسامی مفرد در انگلیسی تنها به یک S نیاز دارند که با ظاهر شدن در انتهای کلمه به اسم جمع تبدیل شوند. برای مثال اسم مفرد «Bee» با اضافه کردن S به «Bees» که یک اسم جمع است تبدیل می‌شود.
در برخی از موارد شما باید es را به انتهای اسم مفرد بچسبانید تا آن را به یک اسم جمع تبدیل کنید. برای مثال اسم مفرد «Class» پس از اضافه شدن es به آخر آن به اسم جمع «Classes» تبدیل می‌شود.
لازم به ذکر است که تمام اسامی تنها از این الگو پیروی نمی‌کنند. در حقیقت ما با اسامی در انگلیسی مواجه خواهیم شد که در اسم جمع بی‌قاعده شناخته می‌شوند. برای مثال می‌توان به «people» و «tooth» اشاره کرد که به ترتیب جمع اسامی «person» و «teeth» هستند.
مقاله پییشنهادی : آموزش ضمایر انعکاسی انگلیسی
اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش
یک اسمی قابل شمارش است که شما می‌توانید آن را بشمارید. هنگامی که شما سه کتاب (three books) دارید در حال توصیف اسمی هستید که قابل شمارش است. قابل شمارش‌ها می‌توانند به شکل مفرد یا جمع استفاده شوند.
در کنار اسامی قابل شمارش می‌توانید از a few، any، some، the و a / an استفاده کنید. برای درک بهتر این موضوع به مثال‌های زیر دقت بکنید:
Here is a cat.
Here are a few cats.
Here are some cats.
اسم غیرقابل شمارش که به آن اسم جنس نیز گفته می‌شود نوعی اسم است که قابل شمارش و جمع بستن نیستند. این اسامی همیشه به صورت مفرد در نظر گرفته می‌شوند. همراه با آنها می‌توانید از some، any، a little و much استفاده کنید.
An I.Q. test measures intelligence.
در این جمله همانطور که مشاهده می‌کنید «intelligence» یک اسم غیرقابل شمارش است. شما نمی‌توانید هوش را بشمارید بلکه آن را اندازه می‌گیرید.
اسم ذات
اسم ذات یک نوع اسم در انگلیسی است که از طریق یکی از حواس پنج‌گانه قابل درک باشد. برای درک بهتر به «cat» دقت کنید. گربه چیزی است که می‌توانید ببینید، لمس کنید، صدای آن را بشنوید و بو آن را حس بکنید. به همین دلیل این واژه یک اسم ذات به حساب می‌آید.
مقاله پییشنهادی : بررسی و معرفی انواع ضمایر شخصی در زبان انگلیسی
در جمله زیر همانطور که مشاهده می‌کنید «keyboard» یک اسم ذات است زیرا می‌توانید آن حس کنید.
My keyboard is sticky.
اسم انتزاعی
اسم انتزاعی یک اسم در انگلیسی است که برخلاف اسامی ذات قابل لمس نیستند. آنها به شرح مفاهیم، ایده‌ها و احساساتی اشاره می‌کنند که قابل لمس، شنیدن یا مشاهده نیستند. برای مثال اسم «anger» را در نظر بگیرید که در واقع احساسی است که می‌تواند منجر به تحریک شود.
در جمله زیر «courage» یک اسم انتزاعی است زیرا شما به هیچ وجه نمی‌توانید شجاعت را ببینید، لمس کنید یا بشنوید. با این حال ما می‌دانیم که شجاعت وجود دارد.
We can’t imagine the courage it took to do that.
اسم جمع یک نوع اسم در انگلیسی است که ظاهری مفرد دارد
یک اسم جمع در حقیقت اسمی است که گروهی از چیزهای مختلف را توصیف می‌کند. این اسم بسته به نحوه استفاده ممکن است مفرد یا جمع باشد. اسم جمع مفرد به گروهی گفته می‌شود که به عنوان یک واحد عمل می‌کنند یا همزمان همان عمل را انجام می‌دهند. برای مثال به جمله زیر دقت بکنید که در آن گروهی از بازیکنان به عنوان یک واحد در نظر گرفته شده‌اند:
The team plays in the main gym.
اگر چه آنها نیز مانند حالت جمع یک مفرد است که به گروهی از چیزها اشاره می‌کند اما نمی‌توان این دو نوع اسم را در نظر گرفت. همانطور که اشاره شد اسم جمع را می‌توانید به شکل جمع یا مفرد استفاده بکنید این در حالی است که حالت جمع یک مفرد همیشه به شکل جمع ظاهر می‌شود. برای درک بهتر این موضوع به دو جمله زیر دقت بکنید:
She has two children.
The army fought well.
در جمله اول «children» حالت جمع اسم مفرد «child» است. با این حال در جمله دوم اسم جمع «army» اگر چه ظاهری مفرد دارد اما در حقیقت به گروهی از سربازان اشاره می‌کند که به خوبی عمل کردند.
مقاله پییشنهادی : بررسی و نحوه استفاده از ضمایر موصولی در زبان انگلیسی
تفاوت فعل و اسم در انگلیسی
هنگام یادگیری گرامر زبان انگلیسی یکی از موارد اصلی که با آن روبرو می‌شوید اجزا گفتار مانند فعل و اسم است. اگر چه فعل و اسم بخش جدایی‌ناپذیر زبان انگلیسی به حساب می‌آیند اما بسیاری از زبان‌آموزان نمی‌توانند به خوبی تفاوت اسم و فعل در انگلیسی را درک کنند.
همانطور که اشاره شد اسم در انگلیسی به شخص، مکان یا شی اشاره دارد. علاوه بر این می‌تواند در مورد حالت، عمل یا مفهوم نیز صحبت بکند. با این حال فعل بخشی از گفتار است که بیانگر عمل است. در حقیقت اسم و فعل به ترتیب به سوال‌های «What?» و «How?» پاسخ می‌دهند. علاوه بر این اسم می‌تواند در جمله فاعل یا مفعول باشد اما فعل همیشه بخش اصلی گزاره است.
یکی از راه‌های ساخت اسم از طریق فعل استفاده از نشانه‌های اسم در زبان انگلیسی مانند ance و ence است. شما به کمک این دو پسوند می‌توانید طیف وسیعی از افعال را به اسم تبدیل کنید. به عنوان مثال فعل‌های «appear» و «resist» را در نظر بگیرید که پس از اضافه کردن پسوند به اسم‌های «appearance» و «resistance» تبدیل می‌شوند. برای درک بهتر این موضوع و تفاوت اسم و فعل در انگلیسی به دو جمله زیر دقت بکنید:
He appeared on many talk shows while promoting his book.
He made many talk show appearances while promoting his book.
از دیگر نشانه‌های اسم در زبان انگلیسی می‌توان به tion، ment و sion در انتهای کلمه اشاره کرد.
