زبان بدن در مذاکرات

تحقیقات دانشکده کسب و کار هاروارد نشان می دهد که مهمترین مهارتی که مدیران برای رشد و ارتقا خود در سازمان ها بدان نیازمندند مهارت ارتباطی است. توانایی افراد برای درک جامع و دقیق منظور طرف مقابل و فهم آنچه در ذهن او می‌گذرد و احیانا بر زبان نمی‌آورد و مهارت در انتقال بی‌نقص و همه‌جانبه فکر و اندیشه خود.

بخش مهمی از توان و مهارت ارتباطی در کلام نهفته است و از این رو تقویت مهارت‌های کلامی از قبیل سخنرانی و فن بیان و متقاعدسازی یکی از کلیدی‌ترین آنها محسوب می‌شود ولی واقعیت آن است که بدون توجه به بخش غیرکلامی یک ارتباط احتمال اشتباه و خطا فراوان است و یا بیشترین تاثیرگذاری ممکن دور از دسترس می‌شود.

زبان بدن، انواع شیوه‌های ارتباط غیر کلامی یا رفتاری را شامل می‌شود که یک فرد را قادر می‌سازد بدون آنکه با دیگران صحبتی بکند پیام و مفهوم مدنظر خود را به طرف مقابل منتقل کند و ذهنیت و پیام مخاطب خود را درک کند. این رفتارها می‌تواند مربوط به وضعیت و حالات بدنی (وضعیت دست‌ها، پاها، سر و نحوه نشستن، ایستادن، راه رفتن و تکیه دادن)، ژست‌ها (حالت ها و اَداها)، حرکات و اشارات بدنی، جلوه‌های هیجانی صورت (علائم چهره) و حرکات چشم‌ها باشد.