طبیعت‌گرایی(نچرالیسم) و فیزیکالیسم در فلسفه ی تحلیلی دنیای معاصر جریان غالب را شکل داده اند و بر جنبه های گوناگون افکار و رفتار انسان معاصر تاثیرگذاشته اند.این دو بیشتر از آنکه پروژه ی صرفا فلسفی باشند، پروژه ای فلسفی-تکنولوژیک اند. ارتباط و درگیری علم و فلسفه با پیشرفت در تکنولوژی و همچنین علوم شناختی شدت بیشتری می گیرد.در قرن بیستم، طبیعت‌گرایی در خودِ فلسفه نیز به طور جدی مطرح و وارد شده است و اکنون شاید بتوان آن را پرطرفدارترین دیدگاه در فلسفه‌ی جدید دانست.اگر خواسته باشیم از نچرالیسم یا همان طبیعت گرایی تعریفی ساده ارائه دهیم باید بگوییم نچرالیسم اعتقاد دارد تمام چیزها از هویات طبیعی ساخته شده اند و فراتر از جهان طبیعی چیزی نیست و روش علمی در فهم جهان موجود تنها روش قابل اعتبار برای این مهم را دارد.
باید توجه داشت که با قبول نچرالیسم در حوزه ی اندیشه ملزم به رد خداباوری و پذیرش اندیشه های مادیگرایانه خواهیم شد. نتایج پژوهشی که «دیوید چالمرز» فیلسوف ذهن در سال۲۰۱۳ منتشر کرد اینگونه بود که حدود ۷۳ درصد فلاسفه آتئیست ۱۳درصد خداباور و بقیه هم در این دو دسته قرار نگرفتند که به عنوان مثال می توانند قایل به شعور کیهانی بوده و یا به خدای شخصی اعتقاد نداشته‌باشند.
در راستای این جریان غالب فکری که امروزه در فلسفه و علم تاثیر بسیاری گذاشته است، مدرسه ای با عنوان«طبیعت گرایی علمی» در تابستان سال 97 در دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد که به نقد فلسفی نچرالیسم می پرداخت.

متولی مدرسه «اندیشکده ی مهاجر» است و ارائه های متنوع در معرفی و نقد نچرالیسم از ویژگی های این مدرسه است.