Charles Garrett

Charles Hiroshi Garrett در سال ۲۰۰۴ به هیئت علمی دانشگاه میشیگان پیوست. پژوهش‌ها و تدریس او بر موسیقی و فرهنگ‌های موسیقایی ایالات متحده در قرن بیستم و بیست و یکم متمرکز است و به موضوعاتی همچون موسیقی عامه‌پسند، جَز، فناوری، مطالعات صدا، فرهنگ دیجیتال، ناسیونالیسم، نژاد و قومیت، و دیگر ابعاد هویتی علاقه ویژه‌ای دارد. دانشگاه میشیگان در سال ۲۰۱۴ با جایزه تقدیر از اعضای هیئت علمی و در سال ۲۰۲۳ با جایزه جان اچ. دارمز برای راهنمایی ممتاز دانشجویان تحصیلات تکمیلی در علوم انسانی از او تقدیر کرد.

کتاب او با عنوان «تلاش برای تعریف یک ملت: موسیقی آمریکایی و قرن بیستم» (۲۰۰۸) موفق به دریافت جایزه کتاب یادبود اروینگ لونز (انجمن موسیقی آمریکایی) شد و همچنین تقدیرنامه جایزه وودی گاتری (IASPM-US) را دریافت کرد. او همچنین مجموعه کتاب‌های «جاز/نه جاز: موسیقی و مرزهای آن» (۲۰۱۲) را به همراه دیوید آک و دنیل گلد‌مارک و کتاب «صدا دادن به‌طور مشترک: دیدگاه‌های همکاری در موسیقی ایالات متحده در قرن بیست و یکم» (۲۰۲۱) را به همراه کارول جی. اوجا ویرایش کرد.

گرت به عنوان سردبیر ارشد برای چاپ دوم کتاب «دایره‌المعارف موسیقی آمریکایی گروو» (۲۰۱۳) که جامع‌ترین منبع مرجع در این حوزه است، فعالیت کرد. این منبع همچنین به عنوان بخشی از مجموعه Oxford/Grove Music Online منتشر شده است. او مقالات و سخنرانی‌های خود را در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی متعددی ارائه کرده و نوشته‌ها و نقدهای او در نشریاتی مانند Journal of the American Musicological Society، Echo، Notes و American Music منتشر شده‌اند. وی همچنین در سمت‌های رهبری کلیدی برای انجمن‌های پژوهشی مرتبط با موسیقی فعالیت کرده است، از جمله به عنوان رئیس انجمن موسیقی آمریکایی و مدیر کل در هیئت مدیره انجمن موسیقی‌شناسی آمریکایی.

پروژه کتاب فعلی او با عنوان «تقریباً موسیقی» به بررسی تأثیر فناوری‌های دیجیتال قرن بیست و یکم بر نحوه تولید، درک و تجربه فرهنگ موسیقی امروز می‌پردازد. این پروژه موضوعاتی از جمله موسیقی تقویت‌شده با هوش مصنوعی، تورهای موسیقایی با هولوگرام‌های موسیقایی، کنسرت‌های زنده در بستر واقعیت مجازی، اپراهایی با بازی ربات‌ها، ارکسترهای آیفون و ستارگان پاپ دیجیتالِ مجازی را در بر می‌گیرد. سایر پروژه‌های در حال انجام او شامل مطالعه‌ای جامع درباره موسیقی و طنز در ژانرهای مختلف و بررسی دقیق‌تر سیاست‌های بازنمایی موسیقایی مربوط به تجربه اردوگاه‌های اجباری ژاپنی-آمریکایی در جنگ جهانی دوم است.