گیمیفیکیشن یک رشته جدید است، اما بازی‌ها چیز جدیدی نیستند. در فصل اول، به این خواهیم پرداخت که گیمیفیکیشن چیست، چرا سازمان‌ها از آن استفاده می‌کنند و از کجا آمده است. در حالی که همه در مورد این رشته نظر یکسانی ندارند، مجموعه‌ی از مفاهیم وجود دارد که به طور واضح گیمیفیکیشن را توصیف می‌کنند. در ادامه توضیح می‌دهیم که چرا مفهوم بازی‌ها عمیق‌تر از چیزی است که بیشتر مردم تصور می‌کنند و به این موضوع می‌پردازیم که چگونه طراحی بازی به عنوان پایه‌ای برای گیمیفیکیشن عمل می‌کند.

به کار بردن اصول طراحی بازی در موضوعات غیر بازی دقیقاً به چه معناست؟ در این فصل، به این موضوع می‌پردازیم که طراحان بازی چگونه کار خود را انجام می‌دهند و توضیح می‌دهیم که چگونه هر موقعیت را از دیدگاه یک طراح بازی ببینیم. سپس مواد اولیه بازی‌ها و گیمیفیکیشن را بررسی می‌کنیم که به عنوان عناصر بازی هم شناخته می‌شوند و یاد می‌گیریم که چطور یک بازی را به بخش‌های تشکیل‌دهنده‌اش تجزیه کنیم و از آنها برای ایجاد سیستم‌های گیمیفای شده استفاده کنیم.

گیمیفیکیشن یک تکنیک برای ایجاد انگیزه است، بنابراین ارتباط مستقیمی با روانشناسی دارد. این فصل مفاهیم عمده روانشناختی مربوط به گیمیفیکیشن را معرفی می‌کند. بخش اول فصل روی رویکردهای رفتاری و طراحی پاداش تمرکز دارد و بخش دوم به خطرات و روش‌های جایگزین می‌پردازد.

یک سیستم گیمیفیکیشن خوب یک نوع طراحی محسوب می‌شود. این فصل فرآیند طراحی را تشریح می‌کند و یک چارچوب شش مرحله‌ای را ارائه می‌دهد که در همه پروژه‌های گیمیفیکیشن اعمال می‌شوند. در ادامه به ملاحظات و گزینه‌های مهمی می‌پردازد که برای توسعه راه‌حل های خلاقانه، انسان محور و متفکرانه برای ایجاد سیستم گیمیفیکیشن مورد نیازند.

این فصل به چالش‌ها و فرصت‌های خاصی می‌پردازد که در هنگام استفاده از گیمیفیکیشن در دو زمینه با آنها روبرو خواهید شد: درون یک سازمان و در حیطه تاثیر اجتماعی یا تغییر رفتار.

محدودیت‌ها، نگرانی‌ها و خطرات مشروع زیادی درباره گیمیفیکیشن وجود دارد. با طراحی متفکرانه می‌توانیم از برخی از این مشکلات اجتناب کنیم، اما برخی مشکلات را باید در طول اجرای سیستم درنظر بگیریم. فصل آخر درباره تکنیک‌های مربوط به گیمیفیکیشن که در طول دوره به آنها پرداخته نشده توضیح می‌دهد و با نگاهی به آینده دوره به پایان می‌رسد.