آموزش متنی مبانی و دستورهای SQL

آموزشی مبانی SQL به طور خاص به توضیح نکات کلیدی SQL می‌پردازد و شما را برای استفاده از آن در کاربردهای مختلف آماده می‌کند. زبان SQL یک زبان خاص دامنه یا اصطلاحا DSL است که در ارتباط تنگاتنگی با مسائل مربوط به یک دامنه‌ی خاص دارند و در نقطه‌ی مقابل آن‌ها زبان‌های برنامه‌نویسی همه‌منظوره قرار دارند. از زبان SQL برای برنامه‌نویسی و طراحی سیستم‌هایی جهت مدیریت داده‌ها و ذخیره‌ی آن‌ها در سیستم‌های مدیریت پایگاه داده‌های رابطه‌ای (RDBMS) استفاده می‌شود. بیشترین کاربرد SQL در کار با داده‌های ساختار یافته است، برای مثال داده‌هایی که رابطه‌ی میان متغیرها و موجودیت‌های مختلف را نشان می‌دهد.

زبان SQL دو مزیت عمده نسبت به APIهای قدیمی‌تر خواندنی-نوشتنی (read_write) مانند ISAM یا VSAM دارد. در ابتدا امکان دسترسی به رکوردهای مختلف را تنها با یک دستور فراهم می‌کند. هم‌چنین، الزام تعریف نحوه‌ی دسترسی به یک رکورد (با یا بدون ایندکس) را حذف می‌کند.

SQL که اساسا بر مبنای جبر رابطه‌ای ساخته شده است، حاوی انواع مختلفی از دستورهاست که می‌توان آن‌ها را ذیل دسته‌ی زیرزبان‌ها (sublanguages) طبقه‌بندی کرد، که از متداول‌ترین‌های آن‌ها می‌توان به DQL یا زبان درخواست داده (Data Query Language)، DDL یا زبان تعریف داده (Data Definition Language)، DCL یا زبان کنترل داده (Data Control Language) و DML یا زبان دست‌کاری داده (Data Manipulation Language) اشاره کرد. نحوه‌ی عمل SQL شامل کوئری یا درخواست داده، دست‌کاری داده (افزودن، به روز رسانی کردن، و حذف کردن)، تعریف داده و کنترل دسترسی داده است. با وجودی‌که SQL اساسا یک زبان برنامه‌نویسی اعلانی است، اما المان‌های پروسه‌ای را نیز در بر دارد.

تسلط به SQL راه را برای کار با پایگاه داده‌ها و سیستم‌های پیچیده‌تر هموار می‌کند. معماری پایگاه داده‌ی رابطه‌ای توزیع شده (DRDA) حاصل فعالیت‌های گروهی در شرکت IBM بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ است. DRDA پایگاه داده‌های رابطه‌ای متصل به یکدیگر از طریق شبکه‌ها را قادر می‌سازد تا با تعامل با یکدیگر بتوانند درخواست‌های SQL مطلوب را به خوبی مدیریت کنند. یک کاربر یا برنامه‌ی تعاملی می‌تواند دستورهای SQL را به یک RDB محلی بفرستد و جداولی از داده‌ها و شاخص‌های وضعیتی را به عنوان جواب از  RDBهای ریموت برگرداند. دستورهای SQL می‌توانند در RDBهای ریموت ذخیره شده و کامپایل شوند و به عنوان پکیج‌هایی معین برچسب‌گذاری شوند. این روند برای کار با برنامه‌هایی که مسائل پیچیده، و کوئری‌های پرتکرار و با بسامد زیاد دارند، بهینه است. این موضوع خود را در شرایطی که جدول‌های ذخیره‌کننده‌ی داده‌ها در سیستم‌هایی ریموت قرار دارند، اهمیت بیشتری به خود می‌گیرد.

در دوره‌ی آموزش مبانی SQL به معرفی و بررسی المان‌های زبانی مختلفی از جمله دستورها، عبارت‌ها، کوئری‌ها و غیره پرداخته می‌شود. در ابتدا با روش‌های دست‌کاری داده آشنا می‌شویم و دستوراتی مانند CREATE، INSERT، ALTER و غیره را مرور می‌کنیم. سپس به بررسی کوئری‌ها می‌پردازیم و با استفاده از عبارت‌هایی مانند WHERE، LIKE، BETWEEN و سایر عبارت‌ها یاد می‌گیریم که چطور داده‌های مطلوب خود را به شکل مناسب فراخوانی کنیم. در فصل‌های بعدی نحوه‌ی استفاده از توابع تجمیعی از جمله  COUNT، SUM، و HAVING را می‌بینیم، و در نهایت با کوئری‌های پیچیده‌تر کار می‌کنیم و شیوه‌ی کار با جداول متنوع و ترکیب آن‌ها با یکدیگر را فرا می‌گیریم.