آموزش خلاقیت با هوش مصنوعی: اخلاق و استفاده‌ی مسئولانه

Charles Hiroshi Garrett در سال ۲۰۰۴ به هیئت علمی دانشگاه میشیگان پیوست. پژوهش‌ها و تدریس او بر موسیقی و فرهنگ‌های موسیقایی ایالات متحده در قرن بیستم و بیست و یکم متمرکز است و به موضوعاتی همچون موسیقی عامه‌پسند، جَز، فناوری، مطالعات صدا، فرهنگ دیجیتال، ناسیونالیسم، نژاد و قومیت، و دیگر ابعاد هویتی علاقه ویژه‌ای دارد. دانشگاه میشیگان در سال ۲۰۱۴ با جایزه تقدیر از اعضای هیئت علمی و در سال ۲۰۲۳ با جایزه جان اچ. دارمز برای راهنمایی ممتاز دانشجویان تحصیلات تکمیلی در علوم انسانی از او تقدیر کرد.

کتاب او با عنوان «تلاش برای تعریف یک ملت: موسیقی آمریکایی و قرن بیستم» (۲۰۰۸) موفق به دریافت جایزه کتاب یادبود اروینگ لونز (انجمن موسیقی آمریکایی) شد و همچنین تقدیرنامه جایزه وودی گاتری (IASPM-US) را دریافت کرد. او همچنین مجموعه کتاب‌های «جاز/نه جاز: موسیقی و مرزهای آن» (۲۰۱۲) را به همراه دیوید آک و دنیل گلد‌مارک و کتاب «صدا دادن به‌طور مشترک: دیدگاه‌های همکاری در موسیقی ایالات متحده در قرن بیست و یکم» (۲۰۲۱) را به همراه کارول جی. اوجا ویرایش کرد.

گرت به عنوان سردبیر ارشد برای چاپ دوم کتاب «دایره‌المعارف موسیقی آمریکایی گروو» (۲۰۱۳) که جامع‌ترین منبع مرجع در این حوزه است، فعالیت کرد. این منبع همچنین به عنوان بخشی از مجموعه Oxford/Grove Music Online منتشر شده است. او مقالات و سخنرانی‌های خود را در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی متعددی ارائه کرده و نوشته‌ها و نقدهای او در نشریاتی مانند Journal of the American Musicological Society، Echo، Notes و American Music منتشر شده‌اند. وی همچنین در سمت‌های رهبری کلیدی برای انجمن‌های پژوهشی مرتبط با موسیقی فعالیت کرده است، از جمله به عنوان رئیس انجمن موسیقی آمریکایی و مدیر کل در هیئت مدیره انجمن موسیقی‌شناسی آمریکایی.

پروژه کتاب فعلی او با عنوان «تقریباً موسیقی» به بررسی تأثیر فناوری‌های دیجیتال قرن بیست و یکم بر نحوه تولید، درک و تجربه فرهنگ موسیقی امروز می‌پردازد. این پروژه موضوعاتی از جمله موسیقی تقویت‌شده با هوش مصنوعی، تورهای موسیقایی با هولوگرام‌های موسیقایی، کنسرت‌های زنده در بستر واقعیت مجازی، اپراهایی با بازی ربات‌ها، ارکسترهای آیفون و ستارگان پاپ دیجیتالِ مجازی را در بر می‌گیرد. سایر پروژه‌های در حال انجام او شامل مطالعه‌ای جامع درباره موسیقی و طنز در ژانرهای مختلف و بررسی دقیق‌تر سیاست‌های بازنمایی موسیقایی مربوط به تجربه اردوگاه‌های اجباری ژاپنی-آمریکایی در جنگ جهانی دوم است.

Garrett Schumann آهنگساز و پژوهشگری است که دوره‌های هنرهای آزاد با محوریت موسیقی را در کالج ادبیات، علوم و هنر دانشگاه میشیگان تدریس می‌کند. علایق پژوهشی او شامل تقاطع موسیقی و فناوری، آهنگسازان کلاسیک با هویت‌های به حاشیه رانده‌شده، و موسیقی هوی متال است. در سال ۲۰۲۳، گرت مقالاتی در مورد تأثیر هوش مصنوعی بر فرآیند خلاقیت موسیقی‌دانان در نیویورک تایمز و مجله چمبر میوزیک منتشر کرد.

در سال ۲۰۲۲، گرت پژوهشی پیشگام درباره وینسنت لوزیتانو، آهنگساز پرتغالی-آفریقایی قرن شانزدهم، در دایره‌المعارف موسیقی گروو منتشر کرد. موضوع پژوهشی اخیر او جولیا پری، آهنگساز آفریقایی-آمریکایی قرن بیستم بوده که مقالاتی درباره او در نیویورک تایمز، چمبر میوزیک مگزین و وب‌سایت icareifyoulisten.com منتشر کرده است. همچنین، در سال ۲۰۲۵، مقاله‌ای از او درباره جولیا پری در مجله آکسفورد امریکن منتشر خواهد شد.

آثار موسیقی اصلی گرت در ضبط‌هایی با اجرای ارکستر ملی بی‌بی‌سی ولز و گروه‌های مجلسی تجربی مانند Latitude49 و Akropolis Reed Quintet ارائه شده است. در سال ۲۰۲۴، گرت مأموریت ساخت آثار جدیدی برای سینتی‌سایزرها و دیگر صداهای الکترونیک از طرف کتابخانه منطقه‌ای ان آربور و ابتکار هنر دانشگاه میشیگان را دریافت کرد.