به طور کلی مدیریت زنجیره تامین را می‌توان به 6 بخش اصلی تقسیم کرد:

1)     برنامه‌ریزی: لازم است تا سازمان‌ها برای محصولی که تولید می‌کنند و همچنین نیاز مصرف کنندگانشان برنامه‌ریزی کنند. همچنین ضروری است تا در کنار طراحی یک زنجیره تامین، معیارهایی را برای میزان اثربخشی و کارایی زنجیره تامین مشخص سازند.

2)     تامین منابع: سازمان‌ها ممکن است انتخاب‌های مختلفی برای تامین کننده مواد مورد نیازشان داشته باشند اما انتخاب تامین کننده مناسب، همیشه از دغدغه‌های بخش زنجیره تامین بوده است.

3)     تولید: مجموعه فعالیت‌هایی که پس از دریافت مواد اولیه برای تولید محصول تا پیش از ارسال محصول صورت می‌گیرد را می‌توان در بخش تولید جای داد. فعالیت‌هایی از قبیل انبارش مواد خام، تولید محصول، تست کیفی محصولات، بسته‌بندی برای ارسال و زمان‌بندی ارسال را می‌توان در این بخش از زنجیره تامین قرار داد.

4)     ارسال: اغلب اوقات به این بخش از زنجیره تامین لجستیک گفته می‌شود و از آن‌جایی که اهمیت و پیچیدگی بسیار بالایی دارد؛ بعضی وقت‌ها مباحث لجستیکی به صورت جداگانه بررسی می‌شوند. فعالیت‌هایی مانند: زمان‌بندی ارسال، ارسال محصولات، تحویل کالا، دادن صورت‌حساب به مشتریان و دریافت هزینه در این مرحله صورت می‌گیرد. خیلی از سازمان‌ها به دلیل هزینه‌ی بالای ارسال، این بخش از مدیریت زنجیره تامین را به سازمان‌های دیگر برون‌سپاری می‌کنند.

5)     بازگشت: ممکن است به دلایلی پس از ارسال، مشتری تمایل داشته باشد که کالای خود را مرجوع کند. روزنامه‌ای را فرض کنید که در بعضی از دکه‌ها در یک روز کم‌تر از موجودی‌ دکه‌ها فروش داشته است. این روزنامه لازم است تا مکانیزمی برای جمع‌آوری روزنامه‌های فروش نرفته داشته باشد. تمام فعالیت‌هایی که برای مرجوع کردن و بازپس‌گیری محصولات اضافی یا نامطلوب صورت می‌گیرد در این بخش از مدیریت زنجیره تامین قرار می‌گیرند.

6)     پشتیبانی: برای آن‌که فرآیند زنجیره تامین با کیفیت بالا صورت پذیرد، نیاز است تا شماری از واحدها عملیات پشتیبانی را انجام دهند. واحدهایی مثل مدیریت منابع انسانی، فروش، مدیریت پروژه، فناوری اطلاعات، تضمین کیفیت کالا و ... همه می‌توانند به عنوان پشتیبان برای تیم زنجیره تامین قلمداد شوند.